Adiós Ríos, Adios Fontes - Rosalía de Castro /Astarot- Versión longa e versión curta

Proposta de actividade: Para a semana de Rosalía (24 de febreiro), que pode ser a volta das vacacións do entroido (días 2 ou 3 de marzo ) imos aprender e cantar este poema ,  interpretado polo  polo grupo Astarot. O alumnado de 5º e 6º irá polos  demais cursos para acompañar cantando esta canción a todo o alumnado.  Poremos este vídeo de fondo para cantar e levar todos o mesmo ritmo (Tipo Karaoke). Os nenos xa poden ir aprendendo algo a canción, deixarémoslle o poema escrito para acompañar a canción. Aqueles que a aprendan, igual, tamén a poden cantar na Semana das Letras Galegas. O primeiro vídeo ten a letra e a música. O segundo  só lo a música. Remataremos o acto recitando dúas estrofas en yogote.  (VER VÍDEO COA ACTIVIDADE FEITA)

Ver poema en yogote   -   Velo tamén en inglés

Letra cantada por Astarot coa supresión de algunha estrofa  do poema orixinal

Adiós, ríos; adiós, fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos: non sei cando nos veremos. Miña terra, miña terra, terra donde me eu criei, hortiña que quero tanto, figueiriñas que prantei, prados, ríos, arboredas, pinares que move o vento, paxariños piadores, casiña do meu contento, muíño dos castañares, noites craras de luar, campaniñas trimbadoras da igrexiña do lugar, amoriñas das silveiras que eu lle daba ó meu amor, caminiños antre o millo, ¡adiós, para sempre adiós! ¡Adiós groria! ¡Adiós contento, ¡Deixo a casa onde nacín, deixo a aldea que conoso por un mundo que non vin! Deixo amigos por extraños, deixo a veiga polo mar, deixo, en fin, canto ben quero... ¡quen pudera no o deixar...!

Adiós, adiós, que me vou, herbiñas do camposanto, donde meu pai se enterrou, herbiñas que biquei tanto, terriña que nos criou. Xa se oien lonxe, moi lonxe, as campanas do Pomar; para min, ¡ai!, coitadiño, nunca máis han de tocar. Xa se oien lonxe, máis lonxe... Cada balada é un dolor; voume soio, sin arrimo... Miña terra, ¡adiós!, ¡adiós! ¡Adiós tamén, queridiña...! ¡Adiós por sempre quizais...! Dígoche este adiós chorando desde a beiriña do mar. Non me olvides, queridiña, si morro de soidás tantas légoas mar adentro... ¡Miña casiña!, ¡meu lar! Adiós, ríos; adiós, fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos: non sei cando nos veremos